DE GRONDWAL

In opdracht van de Gemeente Tilburg
(de beelden zijn voorlopige schetsen, het project is nog in ontwikkeling)
2024

Afval

Hetgeen weggegooid wordt

Dat wat na bewerking als nutteloze rest overblijft

Materiaal met een negatieve waarde dat wordt gestort of verbrand

Hoe kan een afvalberg juist een verbinder zijn in de gebiedsontwikkeling langs de A58 in Tilburg?

Met deze vraag klopte de gemeente Tilburg aan bij Studio Hanna Prinssen. Op de locatie van een voormalige vuilstort wordt een nieuw gebied ontwikkeld met onder andere een zorgcomplex, een nieuw beekdal, een Van der Valk-hotel, flexwoningen en een uitbreiding van het ziekenhuis. Aan de rand van dit gebied, ten noorden van snelweg A58, ligt een grote wal waarin een deel van de oude vuilstort is ondergebracht. De betrokken gebiedspartijen willen deze wal niet langer negeren, maar juist actief inzetten en verbinden met de ruimtelijke ontwikkelingen eromheen.

Studio Hanna Prinssen ontwikkelde, samen met deze partijen, twee concepten waarin het gebied niet als een verzameling losse initiatieven wordt benaderd, maar als een samenhangend geheel. De voorkeur ging uit naar het concept waarbij het naastgelegen Leijpark als leidraad dient voor het ontwerp. Dit concept is verder uitgewerkt tot een schetsontwerp.

Ruimtelijk ontwerp

Het ontwerp wordt gekenmerkt door, slingerende paden als verbindend element, de wal als organische vorm die opgaat in het landschap en de beplanting die de ruimte structureert en kadert. Onder een groot deel van het projectgebied ligt het afval van de voormalige stortplaats. In plaats van dit volledig te verstoppen onder een leeflaag, wordt het in het ontwerp juist zichtbaar gemaakt en omarmd als onderdeel van de identiteit van de plek.

Eerste schets

Fase 1

Fase 2

Afval als identiteit

Het ontwerp nodigt uit tot reflectie: het stelt vragen over hoe we als maatschappij omgaan met afval. Afval dat vrijkomt uit de huidige sloop- en bouwactiviteiten in het gebied krijgt een nieuwe bestemming in de vorm van rotstuinen op de wal. Zo ontstaat een spannend contrast tussen de harde, ruwe ondergrond van het afval en de licht ogende, slingerende paden die eroverheen zweven.

De bezoeker wordt zich op subtiele wijze bewust van de gelaagdheid van het landschap — zowel letterlijk als figuurlijk. Zo krijgt deze plek, ooit symbool van afgedankt materiaal, een nieuwe identiteit: een landschap van verbinding, hergebruik en bewustwording.